مهمترین برنامه اردوغان در سومین دوره قدرت چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۷۶۰۱۱
به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، انتظار می‌رود «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهوری ترکیه در سومین دوره پنج ساله خود به تعادل بین چین و غرب ادامه دهد، اما ناظران می‌گویند رفتار پکن با اقلیت اویغور در سین‌کیانگ چالشی برای روابط باقی خواهد ماند.
به نوشته روزنامه ساوت چاینا مورنینگ پست، شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین پس از پیروزی اردوغان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در روز یکشنبه مقابل «کمال قلیچداراوغلو» رهبر اپوزیسیون ترکیه که وعده سیاست خارجی متمایل به غرب را داده بود، به او تبریک گفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شی در پیام روز دوشنبه خود به اردوغان گفت که چین و ترکیه «منافع مشترک گسترده‌ای» دارند.
به گزارش خبرگزاری دولتی شینهوا، شی در این پیام گفت: در سال‌های اخیر، توسعه روابط همکاری راهبردی چین و ترکیه شتاب خود را حفظ کرده و همکاری عملی در زمینه‌های مختلف پیشرفت مثبتی داشته است. من توسعه روابط چین و ترکیه را ارج می‌نهم و آماده همکاری با اردوغان برای ارتقای درک متقابل و حمایت متقابل در موضوعات مربوط به منافع اصلی و نگرانی‌های اصلی یکدیگر به منظور تقویت توسعه پایدار، سالم و بادوام رابطه همکاری راهبردی این دو کشور هستم.
«نیلگون ییلدیریم» دانشیار دانشگاه «آتیلیم» در آنکارا گفت که نتیجه انتخابات در ترکیه ممکن است اندکی آسوده‌خاطری برای سیاستگذاران در پکن به همراه داشته باشد.
ییلدیریم گفت: تبدیل مسئله اویغور‌ها از سوی اردوغان به ابزاری برای چانه‌زنی، حداقل در پشت پرده، برای چین در مواجهه با خطر مخالفان ترکیه که علنا نقض حقوق بشر چین را در داخل و خارج از این کشور محکوم می‌کنند، اولویت دارد و آن را ترجیح می‌دهد.
اردوغان در زمانی که ترکیه با تورم سرسام‌آور (که در آوریل به ۴۴ درصد رسید) و ارز در حال فروپاشی دست و پنجه نرم می‌کند، دوباره انتخاب شد. این بحران‌ها، در کنار چشم‌انداز او برای تبدیل شدن کشورش به یک قدرت جهانی، اولویت اصلی این مرد ۶۹ ساله خواهد بود.
این تحولات همچنین در حالی رخ می‌دهد که روابط میان چین و ایالات متحده بر سر مسائلی از تجارت گرفته تا برتری نظامی و نقض‌های حقوق بشر در حال بدتر شدن است.
ترکیه یک شریک امنیتی مهم ایالات متحده و متحد کلیدی ناتوست، اما در سال‌های اخیر تنش‌هایی با واشنگتن وجود داشته است، از جمله بر سر خرید سامانه‌های دفاع موشکی روسیه توسط آنکارا و عملیات نظامی این کشور در سوریه.
ترکیه همچنین به دنبال خرید ۲۰ میلیارد دلار اف-۱۶ و نزدیک به ۸۰ کیت مدرنیزاسیون از ایالات متحده بود. با این حال، این برنامه فروش به دلیل مخالفت‌های کنگره ایالات متحده بر سر امتناع آنکارا از دادن چراغ سبز به گسترش ناتو، سابقه حقوق بشر آن و سیاست سوریه متوقف شده است.
ناتو سال گذشته برای اولین بار اعلام کرد که چین یک چالش امنیتی است. اما «ما شیائولین»، کارشناس روابط بین‌الملل، گفت که بعید است ترکیه مسیر ناتو را در قبال چین دنبال کند.
این کارشناس از دانشگاه مطالعات بین‌المللی «چجیانگ» در «هانگژو» می‌گوید: سیاست خارجی اردوغان بسیار باثبات است و هسته اصلی بر سر ایجاد توازن بین قدرت‌های بزرگ است؛ صرف‌نظر از اینکه ناتو در کل در برابر چین چگونه موضع‌گیری می‌کند.
قادر تمیز، دانشیار دانشگاه «مدنیت» استانبول گفت که روابط اقتصادی میان چین و ترکیه در دوره دوم ریاست جمهوری اردوغان، از آنجایی که ترکیه به شدت به سرمایه‌گذاری خارجی نیاز دارد، محور روابط دوجانبه آن‌ها خواهد بود.
این چهره آکادمیک ترکیه همچنین خاطرنشان کرد که آنکارا استراتژی «کریدور میانی» خود را برای ارتباط با طرح «کمربند و جاده پکن ترویج می‌کند. این مسیر تجاری که به طور رسمی به عنوان «مسیر حمل و نقل بین‌المللی دو سوی خزر» شناخته می‌شود، با هدف اتصال شرق آسیا و اروپا از طریق قزاقستان، دریای خزر، جمهوری آذربایجان، گرجستان و ترکیه است.
اما او گفت که چالش‌ها در روابط دوجانبه، از جمله در مورد وضعیت حقوق بشری در سین‌کیانگ به دلیل وجود مهاجران اویغور در ترکیه، همچنان وجود دارد.
او اضافه کرد: در مسائل امنیتی منطقه‌ای مانند جنگ داخلی سوریه، جنگ اوکراین و بحران قره‌باغ میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان، موقعیت ترکیه در پنج سال آینده بسیار قوی‌تر از سال‌های گذشته خواهد بود، زیرا ترکیه تا حد امکان به ثبات در نزدیکترین مناطق به این کشور نیاز دارد.
منبع: تابناک
کلیدواژه: برنامه هفتم توسعه حقآبه هیرمند حج 1402 رضامراد صحرایی عبدالعلی قوام رجب طیب اردوغان کمال قلیچداراوغلو چاینا مورنینگ پست برنامه هفتم توسعه حقآبه هیرمند حج 1402 رضامراد صحرایی عبدالعلی قوام ایالات متحده چین و ترکیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۷۶۰۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»